Voorzitter, we hebben de afgelopen maanden ons allen gerealiseerd hoe kwetsbaar en klein we als mensen zijn. Een voortwoekerend virus, dat zich vanuit China heeft verspreid, met immense gevolgen voor de gehele wereld. Een virus dat ons heeft gedwongen tot een ander leven. Als we al de illusie hadden meesters te zijn van ons eigen leven, dan is dat beeld voor velen bijgesteld. In een jachtig, hectisch leven, waarin we elkaar vaak kwijt zijn, merken we dat we elkaar hard nodig hebben.

Vanavond kijken we terug, evalueren we de afgelopen maanden…

Ik denk dan allereerst aan het woord LOF. Lof voor het gemeentebestuur en alle medewerkers in en rond de gemeente / gemeenschappelijke regelingen die zich hebben ingezet, die risico hebben gelopen, die hebben bijgedragen aan het in de greep krijgen van deze crisis. Respectvoor mensenin de frontlinie, in de essentiële beroepen.

Het tweede woord is MEDELEVEN. Aan nabestaanden van mensen die zijn overleden. Beterschap voor hen die nog dagelijks met het virus te maken hebben. En we zijn er nog niet… De afgelopen dagen is het aantal opnames in het ziekenhuis weer aan het toenemen.

Als derde woord wil ik noemen KWETSBAARHEID: Groepen inwoners o.a. ouderen, gehandicapten, zieken, die de afgelopen maanden in eenzaamheid hebben doorgebracht, waardoor hun geestelijk en lichamelijk welzijn achter ging. Ondernemers, ZZP’ers, medewerkers, die plots zonder werk thuis zaten. Jongeren die niet naar school konden. Maar ook geen handen schudden, iets wat ooit zo normaal was.

Het volgende woord in onze opsomming is VRIJHEID. We zijn de tel kwijt, maar we hebben heel wat Raadsinformatie brieven en noodverordeningen via de mail mogen ontvangen. Een bijzondere situatie, waar we als Raad maar ook als gemeente grotendeels buitenspel zijn gezet. En dat voor zo’n lange tijd. De voorzitter van de Veiligheidsregio heeft ons de afgelopen weken meer wetsbepalingen verzonden dan een raadslid normaal in een hele raadsperiode ontvangt.

Vrijheid van godsdienst, vrijheid van vergaderen en te betogen en zelfs de vrijheid om elkaar thuis te ontmoeten zijn in de Coronaperiode fors geraakt. Met grote belangstelling wacht onze fractie dan ook op het debat over de gewijzigde Coronawet in de Tweede Kamer. Bescherming van gezondheid enerzijds en bescherming van onze rechten en vrijheden anderzijds moeten wat de ChristenUnie betreft daarbij goed in balans zijn.

Na vrijheid volgt al snel GELIJKHEID: Iedereen op dezelfde manier behandelen. Dat was lastig. Leg maar eens uit waarom protesteren op een volle Dam in Amsterdam mocht gebeuren, terwijl je je moeder in het verpleeghuis niet mocht bezoeken. Wel met 300 mensen in een vliegtuig maar niet naar een toneelvoorstelling of naar een kerkdienst. Het zijn voorbeelden waar je als doodgewone burger je vraagtekens bij kon zetten.

Het volgende woord dat ik wil noemenzijn KANSEN: Tijdens de Corona-crisis zijn er ook heel mooie dingen gebeurd: Inwoners zijn opgestaan en hebben hulp aangeboden. Zo werden er spontane bezorgdiensten door vrijwilligers opgericht. Ondernemers vonden innovatieve nieuwe concepten binnen de kaders van de Corona-wetgeving. Vergaderingen maar ook Kerkdiensten gingen digitaal. Thuiswerken (geheel of gedeeltelijk) heeft een plek veroverd in het leven van velen.

Politiek was er ook een bereidheid om meningsverschillen – waar we anders uren over kibbelen - naast ons neer te leggen, opzij te schuiven en samen te werken aan de bestrijding van deze crisis.

Tot slot de UITDAGING: de uitdaging vorm te geven aan de 1,5 meter samenleving. Samen vorm te geven aan een nieuwe toekomst, een nieuw evenwicht. Met inwoners, met bedrijven, met onderwijs en verenigingsleven. Vorige maand hebben we raadsbreed een motie van de ChristenUnie aangenomen om met name ook de jongeren in deze discussie te betrekken.

Voorzitter, onze evaluatie heeft geleid tot (een beperkt) aantal vragen:

1. Hoe heeft u de medewerking ervaren van onze inwoners de afgelopen periode?
2. Hoe heeft het college het functioneren van het Coronaloket ervaren? Denkt u dat wij als gemeente die inwoners en bedrijven hebben kunnen bereiken, voor wie hulp noodzakelijk is?
3. Hebben we als gemeente voldoende zicht op de problematieken en de gevolgen, voortvloeiend uit deze crisis?
4. Het bedrijfsleven is flink geraakt en tegelijkertijd zo verschrikkelijk belangrijk in onze kernen. Heeft het college nagedacht / wellicht al plannen klaar liggen om het bedrijfsleven tegemoet te komen, bijvoorbeeld door een eenmalige belastingverlaging?
5. Hoe heeft het college de samenwerking in de Veiligheidsregio ervaren? Zijn er wat dat betreft Lessons to learn? Hoe evalueert de veiligheidsregio haar eigen functioneren?
6. Hoe kijkt u terug op de rol van de Raad van Krimpenerwaard tijdens de crisis?
7. Zijn er zaken die u -met de kennis van nu- anders zou hebben gedaan of gewild?

Ton van Dorp
Fractievoorzitter ChristenUnie Krimpenerwaard

15 juli 2020