Er waren veel insprekers - vanuit de horeca en sport - vorige week tijdens de commissievergadering van 8 maart en veel brieven. Er is veel zorg dat met deze APV de omzet zal dalen en de sociale cohesie niet wordt bevorderd. En dat terwijl de coalitie de sociale cohesie zo belangrijk vindt.

Waarom hebben we eigenlijk een APV, een Algemene Plaatselijke Verordening? Heel simpel volgens mij: om in harmonie met elkaar te kunnen samenleven. Afspraken die duidelijk maken wat ‘onze manieren’ zijn. En dat betekent een beetje geven en een beetje nemen. Want je kunt het niet iedereen voor 100% naar de zin maken.

De APV die nu voorligt is een samenvoeging van de APV’s van de 5 gemeenten voor de fusie. Geen bijzonderheden. Het is een uitvoering van de afspraak in het coalitieakkoord: voortzetten wat er al was.

Waarom is er dan toch zoveel verzet? Zou dat iets zeggen over ons – inwoners van de gemeente Krimpenerwaard. Over de samenleving, of over het hebben van regels?

Aardig om eens over te speculeren. Is het coalitieakkoord iets dat door strenge ouders is opgesteld en schoppen de kinderen daar tegen aan? Pubergedrag dus? Of is het precies andersom? Wij – inwoners van de Krimpenerwaard – weten heel goed wat we nodig hebben, wij zijn volwassen mensen, dus laat ons vrij.

Vast een beetje van allebei. Regels zijn nodig, om excessen tegen te gaan. Regels zijn ook nodig ter bescherming.

Het blijkt dat de afspraken die gemaakt zijn in de vorige gemeenten prima werkten. Niemand had er last van. Er waren convenanten die zorgden dat er maatwerk werd geleverd. Er was nauwelijks overlast en het was ‘leven en laten leven’. Dus is de roep eigenlijk: houd alles bij het oude, want daarmee konden we prima uit de voeten.

En nu blijft nagenoeg alles bij het oude en is er toch verzet. Logisch. Verzet zit gewoon in ons allemaal. En zeker in de politiek. Als oppositie hoor je je te verzetten: stel je voor dat je het zomaar eens zou zijn met de coalitie. Als puber verzet je je toch ook tegen je ouders, dat hoort gewoon zo.

Ik pleit voor algemene regels. (het is tenslotte een Algemene Verordening) Regels die voldoende bescherming bieden en voldoende vrijheid om als volwassen inwoners met elkaar om te gaan en elkaar daarop aan te spreken.

Die bescherming houdt in dat we mensen die hun brood verdienen in de horeca voldoende ruimte geven om een belegde boterham te verdienen. Die bescherming houdt in dat we de zondagsrust respecteren en bescherming houdt in dat sportverenigingen niet beknot worden in het bevorderen van de sociale cohesie. En de vrijheid zit’m gek genoeg in het rekening houden met en de zorg voor elkaar.

En daar waar Algemene regels uit de Algemene Verordening niet voldoende zijn kunnen we gewoon werken met convenanten. Dat heeft voorheen gewerkt en dat kan nu weer net zo goed werken.

Laten we het nu niet ingewikkelder maken dan het is. Leven en laten leven wilden we toch? Maak er niet zo’n gedoe van. Vier het leven, vier de vrijheid binnen redelijke kaders. Want of we het nu willen of niet: iedereen heeft kaders nodig.