De stille kracht van de Krimpenerwaard
Wie in de Krimpenerwaard rondkijkt, ziet het misschien niet altijd meteen, maar voor de ChristenUnie is het duidelijk: onze gemeente draait op een fundament dat niet in beleidsstukken staat en niet in begrotingen is terug te vinden. Het zijn de vrijwilligers, de stille kracht van onze kernen. Zij die ervoor zorgen dat we in Krimpenerwaard niet alleen wonen, maar samenleven.
Neem onze sportverenigingen. In de hele Krimpenerwaard staan mensen klaar om velden te kalken, teams te coachen en jeugdleden op te vangen. Daar worden niet alleen doelpunten gemaakt, maar ook karakters gevormd. Zonder vrijwilligers geen training, geen wedstrijden, geen plekken waar kinderen kunnen groeien in zelfvertrouwen en verbondenheid.
Of neem het welzijnswerk. Wie eenzaamheid wil bestrijden, wie een luisterend oor biedt, wie mensen helpt de weg te vinden in zorg en ondersteuning – dat zijn meestal geen professionals met een contract, maar vrijwilligers met een groot hart. Zij zijn de hoekstenen die onze samenleving warm en menselijk houden.
Zo zetten talloze inwoners zich in voor vluchtelingen. Vanuit menselijkheid: zij laten zien dat de Krimpenerwaard een plek kan zijn waar ‘hoop’ is. Het zijn vrijwilligers die vluchtelingen helpen om niet alleen veilig te zijn, maar werkelijk thuis te komen. Dat vraagt geduld, liefde en openheid – drie dingen die je niet kunt subsidiëren, maar die onbetaalbaar zijn.
En ook in onze kerken bruist het van inzet. De diaconieën, de jeugdleiders, de ouderenbezoeken, de talloze handen die zorgen dat iedere zondag – en alle dagen daartussen – het licht blijft branden. Kerkelijk vrijwilligerswerk is vaak onzichtbaar, maar draagt op eigen wijze bij aan de sociale samenhang die onze dorpen zo herkenbaar maakt. Hier komt geloof samen met daadkracht: liefde krijgt voeten.
In een tijd waarin individualisme de boventoon voert en de overheid steeds meer vraagt van inwoners, verdienen vrijwilligers niet alleen waardering, maar ook ruimte, vertrouwen en ondersteuning. Want zij zijn geen aanvulling op de samenleving – zij zijn de samenleving.
De ChristenUnie is dankbaar voor deze inzet, maar wil ook investeren in de kracht van verbondenheid. Want een gemeente bloeit waar mensen omzien naar elkaar. En dat begint bij de handen die het werk doen, vaak zonder dat iemand het ziet: onze vrijwilligers.
